Nieuw Zeeland (part 7)

Het is alweer enige tijd geleden dat er een verhaaltje op de
site heeft gestaan.. Inmiddels zijn we alweer twee weken op het Zuider Eiland.. We zijn in Picton aangekomen en zijn vanuit daar de westkust afgereden... Het eerst volgende plaatsje waar we zijn geweest is de Abel Tasman national park.. We hebben daar een day trip gedaan... De day trip bestond uit een boottocht langs de prachtige kust van Abel Tasman national park. Met prachtig bedoelen we gouden stranden en blauw water (zie foto's op FB!). We werden met de boot afgezet op een verlaten strand. Vanuit daar hebben we een wandeling van zo'n 4 uur gemaakt. De wandeling bracht ons langs prachtige stranden waar niemand was te vinden. De rust en omgeving is hier weer eens op zijn best. Waar je in Nederland met 1.5 miljoen man op een strandje in Scheveningen ligt, heb je hier zon dergelijk strand (oké, een strand wat 10 keer mooier is) voor jezelf. Iets wat deze reis typeert is de brede variatie van verschillende mensen die je tegen komt. Tijdens onze wandeling kwam weer eens zon voorbeeld voorbij. De 4 uur durende wandeling brengt je langst kliffen of over wandelpaden waar je amper naast elkaar kan lopen, zandstranden waar je voeten naar beneden zakken en stenen zo groot dat je je knie tot je borst moet heffen wil je er overheen stappen. tijdens het beklimmen van zon klif zagen wij ineens een 2-persoons(!!!) buggy om de hoe komen. Achter de buggy liep een vader die eruit zag of hij was gedwongen deze wandeling te maken. In de buggy lagen 2 muppets te slapen. We keken elkaar vreemd aan en hoorden de man roepen: "er komen 2 mensen aan!". Direct kwam er een vrouwtje van 1.55m om de hoek aanzetten. Op dr rug had ze een backpack die groter dan was dan het vrouwtje zelf. daar hingen 3 matjes aan te bungelen. ook hingen er nog 2 lossen tassen aan. Onderweg had ze een mooie stok gevonden die ze gebruikte als wandelstok en dr gezicht stond op onweer (ze had iets weg van de vrouwelijke Gandalff). Plezier straalde er vanaf (not!). Leuk man, een hike vakantie met een pasgeboren 2-ling! Na onze wandeling zijn we weer opgepikt door de boot en hebben we onze weg vervolgt. De volgende dag zijn we afgezakt langs de westkust. Wat ons gaande de weg duidelijk werd is dat het zuider eiland minder bevolkt is. De steden die je tegen komt zijn niet groter dan 1 straat. Ook kan je uren auto rijden zonder een ander voertuigen tegen te komen. We zijn via Westport naar Karamea gereden. Aldaar waren we van plan een track te lopen. Na een lange rit over een gravelweg met gravel zo groot als eieren kwamen we aan in een bebosde omgeving. Vol goede moed stapte we uit de auto. Daar, op dat moment hebben wij kennis gemaakt met het fenomeen: De Zandvlieg. We werden bij het uitstappen gelijk omringd door een letterlijke zwerm met vliegen. We dachten dat er niets aan de hand was aangezien wij in Nederland niet bekend zijn met agressieve vliegen. Hier in Nieuw Zeeland zijn ze dat blijkbaar wel! Zandvliegen zijn dus gewoon muggen..... Binnen notime waren we beide 1 grote muggenbult. We sprongen in de auto en zijn met gierende banden over dezelfde gravelweg teruggereden zonder de track te lopen! Sindsdien ruiken we elke dag naar insectenspray.
We zijn weer verder de westkust afgereden.. Tussen Westport en Greymouth heb je een prachtige kust route.. Tevens heb je daar rotsen, welke op pannenkoeken lijken.. Dus natuurlijk noemt men het The Pancake Rocks... Daar even gewandeld en de rotsen bezichtigd.. Uiteindelijk kwamen we uit bij de Franz Jozef Glacier.. Daar hebben we een dag tour geboekt... Op deze aardbol zijn er twee Glaciers die tussen een regenwoud liggen.. De Franz Josef Glacier is er een van.. We hebben tijdens deze tour eerst een wandeling door de regenwoud gemaakt, waarna we vervolgens een aantal uren op de Glacier gingen vertoeven.. Deels werd de uitrusting verzorgd door de tour operator.. Eenmaal op het ijs moest je je ijzeren schoentjes aandoen, stokske erbij, brilletje op, want de zon scheen en het was verre van koud... Niet wat je bepaald verwacht van een Glacier.. Daar hebben we prachtige delen ijs gezien... Na ons avontuur op het ijs zijn we verder afgezakt naar het zuiden. De eerstvolgende noemenswaardige stad(je) die je dan tegenkomt is Queenstown. Queenstown is een stad die uitermate geschikt is voor een zuip/feestvakantie. Er zijn genoeg kroegen te vinden. Ook is het een stad die voor zeker 80% bevolkt word door toeristen. Op deze locatie kiezen veel toeristen voor de adrenaline uitjes. Je ziet dan ook parachutisten als bosjes naar beneden komen. Wij hebben ervoor gekozen om op het gemakje de stad te bezichtigen. We hebben voor de verandering weer eens een filmpje meegepikt (Zero dark thirty). Na een ontspannen bezoekje aan Queenstown zijn we doorgereden naar Te Anau. Te Anau is de poort naar Fiordland national park. In Fiordland National park vind je verschillende (keer op keer prachtige) locaties. We hebben in Te Anau een overnight cruise geboekt die ons brengt naar een locatie genaamd Doubtful Sound. We moesten naar Manapouri rijden, waarna we met een boot over lake Manapouri richting onze volgende stop werden gebracht.. Daar moesten we de bus instappen, welke ons naar de cruise boot bracht, waar we Doubtful Sound op zouden gaan ontdekken.. Alleen via deze route is het mogelijk om het afgelegen Doubtful Sound te bereiken. Eenmaal op de cruise boot werd de crew voorgesteld.. Wij zagen, nadat iedereen op de boot was, dat wij de gemiddelde leeftijd niet naar beneden konden halen.. Wij waren, op een jongen na die met zijn ouders deze cruise deed, de jongste.. Iedereen werd na het voorstel rondje naar zijn kamer begeleid... Wij sliepen samen met een stel, welke afkomstig zijn uit Israël.. Nadat we onze spullen hadden weggelegd zijn we het dek opgegaan. Langs de boot zwom een groep dolfijnen die op een sierlijke manier in en uit het water doken. Het was een mooi gezicht.
Ze hadden twee activiteiten voor de gasten.. Je kon gaan kajakken in de Fiord of voor degene die minder mobiel waren, in een boot zitten, welke een van de crew members zou bevaren.. Wij hebben ervoor gekozen te gaan kajakken.. We hebben er geen foto's van gemaakt, omdat er de kans bestond dat de camera nat zou worden... Toch kunnen we je verzekeren dat het beeld vanuit de kajak prachtig was.. Na het kajakken mocht je een duik nemen in de Fiord.. Dat hebben we beide afgeslagen.. Was toch iets te koud! De boot zette zijn koers naar het einde van de Fiord. Aan het einde van de Doubtful Sound vind je de Tasmaanse zee. Op een grote rots in de zee lag een groep zeehonden. We hebben er een paar mooie foto's van kunnen maken.
Na een lekkere douche te hebben genomen, zijn we aan het avondeten begonnen.. Het eten zag er erg lekker uit.. Na heerlijk te hebben gegeten zijn we het dek op gegaan. Het boot had zijn anker laten zakken. We lagen midden in de Fiord. De zon was verdwenen. Aangezien wij de enige boot (op een privé cruiseboot na) in de gehele Fiord waren, was er een oase van rust te vinden. Het had iets magisch. We hebben hier genoten van het moment. Vervolgens was het bedtijd. Na een wat onrustig nachtje (snurkende Israëliër!) waren we weer vroeg uit te veren om te starten aan het ontbijt. Na het ontbijt hebben we nog eens een kijkje buiten genomen. We werden in de vroege ochtend weer eens vergezeld door een groep dolfijnen. Met de opkomende ochtendzon hebben we nog een paar schitterende foto's kunnen maken.. Tijdens het typen van dit verslag, varen we over lake Manapouri terug naar Te Anau, waar we onze reis gaan voortzetten..